Sabtu, 07 November 2015

GALAU GARA-GARA TA



GALAU GARA-GARA TA

Yen November sasi ceria.
nanging yen Desember sasi kelabu.
sesasi pull ngumbul tugas-tugas...,
ayo Cah, dingenjot maneh semangate
ja kesusu nesu
ja kesusu mbecucu
kanca-kanca
kita cancut taliwanda
dak anti ing tengah ratri iki
padha kumpul
nuli tumandang ngayahi pakaryan
nabuh bonang
ya babok ya penerus
nuthuk demung, saron, peking, ya slentem
aja lali dikempuli
age dikendangi
lho kenonge keri
age mapan sing gerong
ndang munggah sing nyanyi.
lha kae arep dikendangi...

Surabaya, 31 Desember 2013

TRESNA WARANGGANA



TRESNA WARANGGANA
Udan sore iki ngesokake sakehe banyu langit kaya ora ana oncate. Tetes baka tetes nelesi panduluku. Mata sansaya brabak. Ora bisa dakempet rasa lara atiku. Dakempet-empet nyatane ora mampet sansaya dleweran. Tumetese iluhku merga sliramu. Sliramu sing daktresnani tibane saiki dadi duweke dheweke. Dheweke sing ujuk-ujuk ana ing antarane aku lan sliramu. Iki pancen dudu salahmu apamaneh salahe dheweke. Nyata-nyata iki salahku. Aku salah, aku salah wis tresna marang sliramu. Yen ta iki takdir saka Gustiku gelem ora gelem kudu daklakoni.
“An… Ayo sholat maghrib jamaah.” Swarane Nur ngagetne lamunanku.
“iya Nur.” Banjur aku semaur karo mlaku menyang kamar njupuk rukuh.
 Kosanku ora adoh saka Masjid Al Kubro, dadi aku lan Nur asring sholat jamaah bareng. Nanging lek pas eling. Hehehe…. .Yen lagi kakehan pikiran senenganku ngadheg ing balkon Masjid, untung masjide tingkat loro. Kaya sore iki. Sabubare sholat Maghrib aku nyawang-nyawang suwasanane masjid Al Kubro sakiwatengene. Mata nyawang mrana-mrene ning ati lan pikiranku ngrembayung menyang pawongan sing tas-tas iki gawe galaune atiku.
“Jan-jane ki awakmu kuwi mikir apa ta An?” ujuk-ujuk Nur ana sisihku.
“ora mikir apa-apa kok Nur.”
“halah aja ngapusi, aku iki kancaku kawit SMP dadi ngerti padatanmu. La wong nyekukruk kaya ngene kok jare ora ana apa-apa. Hayo blakaa wae ana apa ta jane?”. Nur sajak ngrasa ana bab kang disinggitake.
“nyekukruk, pitik ye masa mu.” Karo mesem menyang kanca raketku siji iki.
“mbok ya ngono mesem ja mrengut wae.”
“halah apa ta we ki, ayo mudhun. Daktraktir baksone Cak Gun”
“lah padine nylimur ta, ngerti aku.”
“wis ta ayo.”
Wengi iki rasane dawa banget. Kaya-kaya pengen ndang isuk. Gek kuliyah, pethuk sliramu maneh. Pancen nelangsa yen ngesir bocah tungal kelas kuwi. Nanging penake kena gawe kanca jor-joran. Mulai semester loro kapungkur aku lan slirane jor-joran ing babagan pelajaran. Masiya nganti semester telu iki aku sing kalah ning rasane seje yen ana kancane jor-joran.
cd
Isih eling, jaman maba dhisik. Sliramu tansah ngengeti aku saka kadohan. Ana wae sing kok gatekake. Emboh caraku lungguh, caraku maem, caraku turu yen ing kelas. Wis ana-ana wae sing kok clatu. Aku ora ana pikiran apa-apa. Merga jaman semana sliramu ngesir kanca raketku (nalika jaman semana, saiki wis ora). Nanging merga isih maba dadi during padha wani ngomong, kamongka sakloron padha demen. nanging durung wayahe palinga. Semester loro nalika UP, sliramu dadi pangarsa panitiya lan aku dadi panitiya konsumsi. Meh rong sasi latihan bengi ing kampus. Nalika ana salah sawijine bengi aku krasa ana rasa kang ujuk-ujuk cumondhok ing atiku. Ana rasa kang ujuk-ujuk njerit saka poncotaning ati.
“Aku sayang Sliramu.”
cd
Rasa iki, rasa sing tekane ora isa dakundang. Rasa kang ana sakarepe dhewe. Wiwit wektu iku aku ngupadaya amprih rasa iki dakgawe dhewe. Ora dakwenehne sliramu. Aku ngapusi awakku dhewe. Merga nalika ngilo ana swara lirih kang alok. “Apa kowe pantes sesandhingan karo jaka kae? Apa sing bisa kok unggul-unggulne? Apa kowe wis lali sapa sira sapa dheweke?”  Tuwuh rasa ciut ing ati iki. Ora ana daya maneh kanggo mangsuli pitakon-pitakon iku mau. Mung eluh kang tumetesan dleweran ing pipi kang semaur. Sajak ora trima marang kahanan, ning arep ngapa yen iki pancen wis ginarise Gusti.
Arepa ngoyak kanthi kaya ngapa bae, yen tresna pancen wis dipengggak dening  takdhir ora bakal bisa kacandhak. Nanging yen ora kecandhak ora ateges wis ora ana tresna. Nanging panggah ana tresna kanggo dheweke. Dheweke kang dadi pepujaning atiku. Masiya tresna iki tresna waranggana kaya tembange campursari iki.
TRESNA WARANGGANA
Nelangsa rasa rasane
Tanggis njroning atiku
yen kelingan esem gemuyungmu
laras swara gendhing tresna gawe kangen ing atiku
tansah eling aku ro sliramu
Dhuh kangmas satenan aku ngerti atimu
Ning wis pastine aku dudu jodhomu
Pancen rasa kari rasa
kudu lila nggon mu nrima
lilakna aku nyandhing wadon liya
Ra krasa wis sewindu nggon ku ora ketemu
Deg-degan ati krungu swaramu
Aku mung bisa dedonga
Waranggana sing tresna muga bisa urip nandhang mulya
Dak tulis lakon tresnamu ing gendhing katresnanku
Tak tembangne saben kangen sliramu
 Satenane aku nangis 
Nanging tresna wis ginatis
Tak lakoni kanthi ehlas ati
Wuyungku ngelayung ngembara ing awang-awang
Tanpa bisa nyanding aku mung bisa nyawang
Tumetes eluh ku mblebes mili ana pipi
Apa tresna iki pancen ra kudu nduweni
Wis lilakna aku cah ayu
Wis cukup lalekna
Lelakon tresna iki bakal dadi crita
tresna waranggana
Satemene  aku ora bisa sapleng lila yen dheweke nyandhing kenya liya. Ora arang ana rasa cemburu yen weruh slirane karo kenya liya. Nanging aku sadar, sapa aku iki?. Aku mung kanca sakelasmu, menawa malah musuhmu sing paling kok pegeli. Teka seprana-seprene aku mung bisa ngempet rasa iki, nganti sesek rasane dhadhaku.
Apameneh aku ngerti yen saiki sliramu ngesir lan wis PDKT karo maba 2013. Rasane sansaya ajur mumur atiku. Nanging aku bali takon marang atiku dhewe. Sapa aku iki?. Sabubare dakpikir-pikir. Sliramu iki mung cobane lakuku ngolek nglemu. Ancasku kuliyah ing Surabaya iki mung saderma luru ngelmu, sukur-sukur bisa gawa bali rong trek ngelmu. Kanggo kalawargaku sing ngenteni baliku.
Tresna kang saiki ana ya tak lakoni kanthi satuhu. Panggah tresna sanajan ora antuk palilahmu. Sanajan ora antuk walesanmu mugia antuk pinwales saka Gusti kang Maha Tresna lan Nresnani sakabehe makhluke. Tak jaga tresnaku kaya jarene Rindi Antika ‘nirwana’ ing tembang campursari ‘Kediri-Singapore’ iki.
Aku tresna neng sliramu  Ibarat kopi karo susu
Aku tresna neng sliramu
Tak jaga nganti Loncating nyawaku 
 . . .    . . .      . . . . . .  . . .  
  Surabaya 7 Januari 2014, 11:40 PM

HUJAN



HUJAN
Aku menunggu mu setiap detik dalam sisa nafasku
Aku menyerahkan hidupku untuk menemani perjalananmu
Bersamamu dalam setiap keadaan.
Setiap musim kita lalui berdua.
Mengarungi samudera  dan benua bersama.
Aku menerima kekuranganmu.
Aku berusaha mengerti kelebihanmu.

Berdiri sendiri ku dibawah hujan.
Menunggumu datang.
Hujan . . .
Ya hujan yang menemani kesepianku.
Setiap tetesnya mengingatkanku padamu.
Pada kenangan yang pernah kita ukir berdua.
Bagimu itu tak bermakna tapi bagiku itu berarti.

Meski ku tak pernah bercerita seberapa besar cintaku padamu
Kurasa kau bisa rasa begitu dalam rasaku padamu.

I’m still in here,
Wish you come
And
Take my hand…

9 Agustus 2013, 00.05 Am

Chemistry



“Chemistry. . . where are you now?”
Ku mengenalnya karena ketidak-sengajaan.  Berawal dari luka hati yang mencari penawarnya. awalnya Begitu sulit ku menemukan rasa itu. Perlu belajar, belajar dan belajar. Sedikit demi sedikit ku temukan celah itu. Celah yang bisa ku lewati tuk menemukannya. Tak mudah memang untuk memberi tempat dia dihatiku. Mungkin teman-teman mengira aku munyukainya. Namun sejujurnya aku sampai sekarang belum bisa menerimanya. Entah dengan alasan apa aku belum bisa menerimanya. Jadi jika sekarang aku terus membicarakannya itu adalah salah satu cara untuk belajar mencintainya.
 Mencintai itu tidak bisa dipaksakan. Entah seberapa ngotot kita ingin mencintai seseorang tetap saja sulit bagiku. Mungkin karena dihatiku masih ada sisa luka karena Hapi, atau mungkin aku memang masih terlalu fanatic dengan TMSI,entah lah…, aku berusaha whatever wae lah dengan semuanya. I am single I am very happy… .eitszzz ni mau mendiskripsikan Mas Cute kenapa jadi curcol gini sich…oke, stop curcol.
Sampai sekarang aku masih penasaran dengan nama depan Mas Cute,”S” pada ”S Priyadi”, maksudnya apa?. Tolong adakah yang bisa menjelaskan hal itu padaku?. Apa mungkin itu maksud e: Slamet, Su-Priyadi, Sugeng atau apa ya?...whatever wis lak ngono. Meski posurnya gak tinggi-tinggi dan gak pendek-pendek amat dia tetap cool, menurutku tapi. Wajahnya gak cute-cute amat, tapi senyumnya itu lo… gak nahan dech. Tapi kalau pas ilfeel idih… nyamuk aja males hinggap. Mas Cute- Mas Cute… ku sarankan jarang-jarang marah ya karena tu wajah yang gak cute-cute amat tambah gak karuhan. Hehehe… just not kidding.
Meski sempat nge-fans dan suka grogi gak karuhan kini perasaanku ke Mas Cute hilang tanpa jejak( ilang tanpa tilas). Mau tahu alasannya?. Please jangan Tanya itu karena aku sendiri juga gak tahu. Mungkin rasa itu kemarin Cuma sensasi aja, gara-gara sakit hati. Tapi kalau dipikir-pikir sakit hati ku itu karena salahku sendiri. Sudah tahu Hapi itu deket sama aku Cuma mau nyari informasi tentang Nurul.tapi tetap aja aku ke-GR-an dengan perlakuan Hapi ke aku. Seharusnya aku tahu diri,dasar Ary. Akibatnya hatiku juga kan yang jadi korbannya.  Parahnya lagi kini hubunganku dengan makhluk lebay, maksudku Hapi tidak harmonis. Ini kita bahas di segmen khusus saja.
Oke kita kembali ke topic awal. Kini aku seperti menyerah belajar mencintai Mas Cute. Entah apa yang terjadi dengan diriku. Rasanya sudah tak ada daya untuk terus berharap Mas Cute akan mengenalku. Meski tetap ada aliran dukungan dari teman-teman aku tetap kesulitan menemukan chemistry dengan Mas Cute. Padahal aku berharap dengan deket dengan Mas Cute aku bisa lebih dekat dengan Allah. Alasanya Mas Cute itu rajin sholat jamaah, puasa senin kamis ,sering ikut pengajian, jadi tentor TQQ dan aktif organisasi. Tipe gue banget tuch Beb… . tapi sayang belum ketemu chemistry nya. Btw Sekarang Doi semester berapa ya?. Apa ya bener semerter VI?. Whatever lah.
Harapanku bisa mengenalnya namun tujuan ku bukan untuk pelarian kok, tapi atas nama persahabatan. Aku ingin merubah kebiasaan buruk ku dan ku kira aku memerlukan nasehat-nasehatnya, ilmu agamanya, dan pengalaman-pengalamannya di dunia keorganisasian. Namun semua kembali kepada Sang Pencipta. Ku terima kehendaknya. Apapun itu pasti yang terbaik untuk kami. Amin.
SEMANGAT MAS CUTE….^_*. 2/2/2013;11.51 PM